Prolog

Przemierzam szerokie korytarze w poszukiwaniu sekretariatu. Gdy zauważam mahoniowe drzwi ze złotym napisem u góry bez zastanowienia wchodzę do wielkiego pomieszczenia. Kobieta w idealnie spiętych włosach i okularami na nosie wychyla się zza lady i ciepłym wzrokiem studiuje moją sylwetkę. Podchodzę do niej i w pośpiechu szukam dokumentów które miałam przynieść. Gdy je już znajduję wyciągam je z mojej niebieskiej teczki i kładę na blacie.

-Dzień dobry, młoda damo. Ty pewnie jesteś Melody Nelson? -pyta uprzejmie a jej uśmiech się powiększa gdy wzrokiem przegląda moje papiery.

-Tak -odpowiadam nieco ciszej.

-Proszę -wręcza mi stos podbitych przez nią kartek. Cicho jej dziękuję i już zmierzam do wyjścia gdy przypominam sobie, że nie mam planu.

-Przepraszam -mówię a kobieta ponownie wychyla swój wzrok zza kontuaru.

-Mogłabym prosić o plan? -pytam. 

-Oczywiście! -odzywa się po chwili ciszy radosnym głosem. Wstaje z krzesła i podchodzi do niewielkiej szafki, która idealnie pasuje do reszty mebli w tym pokoju. Po niecałych 3 minutach podchodzi do mnie i wręcza mój plan zajęć, życząc mi miłego dnia. Dziękuję jej i natychmiast udaję się na poszukiwania mojej sali. Byłoby to o wiele łatwiejsze gdyby ta szkoła nie była tak przerażająco wielka!

-Przepraszam! -krzyczę gdy czuję, że właśnie na kimś leżę. Kurwa.

-Naprawdę nie chciałam -mówię i pośpiesznie wstaję z osoby którą właśnie poturbowałam. Spoglądam w górę i widzę chłopaka z burzą kasztanowych loków na głowie. Jego oczy są głęboko zielone a jego ciało pokryte jest tatuażami i wszelkimi, ohydnymi kolczykami. Odsuwam się od chłopaka i jak najszybciej próbuję go ominąć. Nie chcę mieć zbyt wiele do czynienia z takim typem osoby jaką jest, ani żadnych innych kłopotów. Zanim odchodzę chłopak chwyta mnie w talii i stanowczo do siebie przyciąga. 

-Zostaw mnie -mówię przez zaciśnięte zęby.

-Zostaw ją Styles. Ona nie jest w twoim typie -odpowiada osoba stojąca tuż za nim. Wyglądam przez jego ramię i widzę chłopaka o nieco ciemniejszej karnacji, ciemniejszych włosach i czekoladowych oczach. Jego ciało również pokryte jest tatuażami i piercingiem, ale w mniejszej ilości.

-Pieprz się Malik -odpowiada z cwanym uśmieszkiem. Chłopak mnie puszcza i delikatnie zwilża wargi. Odsuwam się na bezpieczną odległość i czuję jak do kogoś dobijam. Odwracam się za siebie i widzę niebieskookiego blondyna, który posyła mi współczujące spojrzenie. Cicho go przepraszam i wracam wzrokiem na chłopaka stojącego przede mną. Zauważam, że już nie stoi tak daleko ode mnie. Jest bliżej. Delikatnie pochyla się nad moim uchem a przez moje ciało przebiegają dreszcze.

-Jeszcze się zobaczymy, kochanie -mówi po czym odwraca się i kieruje się ze swoimi kolegami w stronę wyjścia zostawiając mnie kompletnie oszołomioną.